چیـــــــرستان

مام‌بزرگم می‌گفت قبلا دور خونه‌شون یه سری پیرمرد بودن با چندتا دفتر. یادداشت می‌کردن دختر فلان خانواده روزی چندبار بیرون می‌ره و با کی. کِی برمی‌گرده و برای چه کاری رفته و آیا مجاز بوده؟

الآن امثال این پیرمردا نیستن یا کمتر شدن. خیلی کارایی که در گذشته ممنوعه و جرم بوده، امروز خیلی عادی تلقی می‌شه. شمای دختر می‌تونی با جوراب سفید بگردی و شمای پسر با تی‌شرت تو خیابون راحت می‌گردی و کسی توجه نمی‌کنه و حرفی پشت سرتون زده نمی‌شه.

مشکل الآن، اون تفکر حفاظت‌کننده‌ایه که امثال مادربزرگ من مجبور شدن تحمل کنن. تفکری که بهشون اجازه نمی‌داد تو خیابون بلند بخندن، از ترس این که مردم چی می‌گن. تفکری که مجبورشون می‌کرد تو خیابون سرشون رو بندازن پایین. اون ترسی که همیشه باهاشون بود و ازشون مراقبت می‌کرد تا تو دام تورِ غیبت و حرف‌اضافه‌ی مردم نیفتن.

آره! همه‌ی ما برامون مهمه که مردم چی می‌گن. عادیه. حتی اگه همه‌ی ما یه اسکارلت اوهرا باشیم و نخوایم تو نقش "بانو" غرق بشیم، پایان شکستن چارچوب اینه که بعد بیوه‌ شدنمون برقصیم. وگرنه حتی خود اسکارلت هم جرئت نمی‌کرد تو اون جامعه علنا اعلام همجنس‌گرایی کنه -اگه بود.-

منظورم اینه که در هر صورت سقف داره این عدم اهمیت. من نمی‌گم سقفتون رو بشکونین یا اصلا توجه نکنین مردم چی می‌گن. می‌گم تو خیلی از موارد کار شما برای مردم مهم نیست.

تمام عمرم، احاطه شده بودم با افرادی که به خودشون سختی می‌دادن و خیلی از حق‌ها رو به خودشون نمی‌دادن چون "مردم حرف می‌زنن."، "ممکنه مردم حرف در بیارن."، "مردم چی فکر می‌کنن؟" در صورتی که مردم به کاری که می‌خواستن بکنن محل خر هم نمی‌ذاشتن.

چه اهمیتی داره با یونیفرم مدرسه بری کافه؟ چه اشکالی داره تو خیابون بدویی؟ چه عیبی داره خلال دندون استفاده کنی تو خیابون؟ چرا نباید با چسب عینکت رو به صورتت وصل کنی وقتی دسته‌اش خرابه؟ چه موردی داره موهاتو رنگ جیغ کنی؟ چرا نباید تو خیابون از خودت در حال شعر خوندن فیلم بگیری؟ واقعا کسی گیو اِ شت می‌کنه که تو تنهایی اومدی کافه؟

دوستام انگشت در دهان به من می‌گن تو با یونیفرم مدرسه، تنهایی رفتی کافه؟ یا حضرت ولی‌عصر. یا امام زمان! واو! خجالت و شرم و حیا نکردی؟

مردم خیلی وقتا اصلا نگاه نمی‌کنن و حتی اگه نگاه کنن، اهمیت نمی‌دن.

اگه اهمیت بدن هم... آیا قراره دوباره این مردم رو تو خیابون ببینین؟

اصلا هم دوباره ببینین. آیا یادشون می‌آد که مثلا شما ماه پیش، موهاتو یه مدل جلف کوتاه کرده بودی؟

خلاصه این‌که خیلی وقتا الکی دارین سخت می‌گیرین به خودتون. خجالت نکشین که یه وسیله‌ی باحال شهربازی رو امتحان کنین چون بچگونه به‌نظر می‌رسه. نترسین از این که مردم قضاوتتون می‌کنن که کیف مورد علاقه‌تون رو گذاشتین که از قضا کودکانه‌ست. بابا دیگه کی اینا رو می‌بینین؟