چیـــــــرستان

هرجوری فکر می‌کنم نمی‌شه که یه پسربچه هفت-هشت ساله، تو چله ظهر، دم میدونا می‌شینه با این گرما و آدامس تعارف می‌کنه که یکی بخره یا نخره. هزارتا هم بفروشه، وضع خودش بهتر نمی‌شه و معلوم نیست به چه خونه و خانواده‌ای برمی‌گرده.
اون وقت من زیر باد ملایم، لم می‌دم رو تخت و از این می‌نالم که چرا دارن یه هفته دیرتر دارن برام موبایل می‌خرن.

کی تقسیم می‌کنه خوش‌بختی رو؟